Interview van de maand met: Hanneke Suilen-Hendriks

Hanneke Suilen - Hendriks (57) werkt bij het Huis voor de Kunsten Limburg als adviseur cultuureducatie. Van huis uit is ze musicus en heeft ze jarenlang als professioneel hoboïst gewerkt bij verschillende Nederlandse orkesten. Uiteindelijk is Hanneke gaan werken in het primair onderwijs en van daaruit is ze weer terug in het culturele veld beland. Zo is voor haar de cirkel weer rond.

Hannekes doel: Er samen met het werkveld voor zorgen dat zoveel mogelijk kinderen binnen de provincie Limburg gebruik kunnen maken van goed cultuuronderwijs. Dat doe ik door de dialoog aan te gaan met het culturele- en amateurveld en geregeld contact te hebben met scholen, de Pabo’s, en bijvoorbeeld het conservatorium. Doordat ik continu in gesprek blijf ,kom ik erachter wat de behoeften zijn en waar de ambities liggen. Een gedeelte van mijn werk omvat het muziekonderwijs. Daar liggen ook mijn roots.

Hanneke, wat vind jij het leukste aan je werk?

Ik vind heel veel leuk aan mijn werk. Vooral het werken met mensen. Ik vind het mooi om de persoonlijke verhalen achter de mensen te ontdekken en mensen in hun kracht te zetten. Daarnaast vind ik het een uitdaging om de juiste verbindingen te leggen tussen bepaalde personen, of tussen bepaalde instellingen of organisaties. Ook vind ik het begeleiden van concepten naar concretere projecten enorm fijn. Zo kan ik eraan bijdragen dat de juiste dingen ontstaan.

Welke ervaring op het gebied van cultuureducatie heeft de meeste indruk op jou gemaakt?

Natuurlijk zijn er veel momenten geweest die bij mij een blijvende indruk achter hebben gelaten, maar één moment wil ik in het bijzonder noemen. In 2014 ben ik als freelancer gaan werken voor de provincie Limburg, in het kader van ‘DOOR! Masterplan Muziekonderwijs Limburg’. Aan mij werd gevraagd om dit samen met een team op te bouwen en vorm te geven. We zijn gestart met 20 scholen die allemaal wilden dat muziekonderwijs weer een prominente plek zou krijgen binnen het curriculum van de school. Het aantal scholen groeide ieder jaar. In 2018 heeft dit geresulteerd in het ondertekenen van een convenant op onze jaarlijkse DOOR! dag waarbij koningin Máxima aanwezig was. Dat is natuurlijk an sich al bijzonder, maar het grootste kippenvel-moment ontstond op het moment dat 400 basisschoolkinderen en 100 pabostudenten begonnen te zingen onder begeleiding van philharmonie zuidnederland. Dat was zo geweldig, de rillingen liepen over mijn rug, zoiets moois maak je niet vaak mee.

Op welke manier heb jij te maken met Pit Cultuurwijzer?

Het Huis voor de Kunsten Limburg vertegenwoordigt vanuit haar opdracht de provincie Limburg op het gebied van cultuureducatie. Om die reden ben ik vaak met Pit Cultuurwijzer in gesprek. Wij spreken elkaar zo ongeveer eens in de zes weken. Samen met de andere penvoerders die de regeling Cultuureducatie met Kwaliteit in Limburg uitvoeren, bespreken we thema’s als: hoe bereik je nieuwe scholen? Hoe betrek je de opleidingen in dit proces? Hoe zorg je ervoor dat het aanbod van de culturele instellingen past binnen het programma Cultuureducatie met Kwaliteit? Zo zetten we provincie-breed de lijnen uit.

Welke boodschap wil jij aan kinderen meegeven op het gebied van cultuureducatie?

Met kinderen werk ik normaal gesproken niet rechtstreeks. Mijn boodschap richt zich daarom tot volwassenen. Cultuur is het cement van onze samenleving. Alles om ons heen is cultuur. We hebben het nodig om onszelf te leren kennen. Het brengt mensen bij elkaar en het verbindt. In deze vreemde tijd waarin we nu leven, merken we hoe erg we het missen als het er niet is, het even niet kan.

Kinderen in aanraking brengen met cultuur en ze het ‘plezier van’ en de ‘verwondering over’ laten beleven, en ze de mogelijkheid bieden om hun talent te ontdekken, is zo belangrijk. Sommige ervaringen neem je namelijk je hele leven mee. Ik kan mezelf nog goed herinneren dat ik in groep 5 zat en de juffrouw mijn zangtalent ontdekte. Dat is in zekere zin de start geweest van mijn professionele muziekloopbaan. Ik realiseerde me dat ik dat kon en leuk vond, en ben toen muziekles gaan nemen. Wanneer een kind de ruimte krijgt om zijn of haar talenten te ontdekken, krijgt het ook de ruimte om als persoon te groeien. Daarom wil ik volwassenen oproepen om kinderen die kans te gunnen.

Wat is jouw talent?

Ik maak zelf geen muziek meer. Aan de ene kant is dat jammer, maar aan de andere kant geniet ik erg van het luisteren naar muziek. Mijn talent is het verbinden en inspireren van mensen. Dat doe ik door goed te luisteren en te ontdekken wat mensen nodig hebben. De muziek heeft mij dat, en nog veel meer, geleerd. De drive die je nodig hebt om een instrument op topniveau te bespelen leert je door te zetten en te focussen. Dat zijn eigenschappen die je altijd blijft meedragen. Als je dan vervolgens je weg vindt en mag doen waar je blij van wordt, kan ik volmondig zeggen, ‘Ik ben een gelukkig mens.’